Redox-flow-accu op 1:5 schaal
Wordt die bruikbaar voor toepassing in elektro-auto's?
Het idee van een redox-flow-accu lijkt wat op een brandstofcel. Er gaan twee stoffen in, die in de accu gescheiden blijven door een membraan dat protonen doorlaat. Deze positief geladen deeltjes stromen in de accu van de ene naar de andere stof, terwijl negatief geladen elektronen (stroom) tussen de aansluitpolen lopen.
In de redox-flow-accu worden twee vloeistoffen toegevoerd die protonen en elektronen kunnen uitwisselen. Als basis voor die vloeistoffen dienen metalen. Een oplossing van vanadiumverbindingen in zwavelzuur schijnt goed te werken. Vanadium wordt ook gebruikt in gereedschapstaal.
Als die vloeistoffen hun positieve en negatieve deeltjes hebben uitgewisseld zijn ze uitgewerkt. Ze moeten dan uit de accu afgevoerd worden. Het proces is omkeerbaar, als je de stoffen andersom door de accu pompt kun je er stroom op zetten, en krijg je vloeistoffen die weer ontladen kunnen worden.
Vandaar het begrip ‘flow’. Om grote hoeveelheden stroom tijdelijk op te slaan wordt de redox-accu aangesloten op aan- en afvoertanks. Er is dan een stroom van actieve stoffen door de accu.
Stroom uit de pomp
Kijk, dat is interessant voor elektrische auto’s. Als je de accu’s hebt leeggereden kun je aan de pomp oude vloeistoffen afvoeren en nieuwe tanken. Met een paar minuten zijn je accu’s weer fris, het tankstation laat de achtergelaten vloeistoffen opnieuw gebruiksklaar maken. Dat is heel wat handiger dan acht uur aan het stopcontact moeten hangen.
Natuurlijk is het allemaal niet zo simpel. Redox-accu’s konden eerst minder energie opslaan dan loodaccu’s, uitgedrukt in wattuur per kilogram. Al was een voordeel wel dat ze tien keer zo lang meegaan als loodaccu’s. Verbeterde versies halen nu wel ongeveer de energiedichtheid van loodaccu’s.
Met zo’n soort redox-accu wordt nu een modelauto gedemonstreerd, om te laten zien dat een mobiele toepassing mogelijk is. Maar er is in Duitsland nu ook een redox-cel uitgevonden met vier- tot vijfmaal zo grote energiedichtheid. Daarmee komt hij aardig in de buurt van wat een Li-ion-accu kan, en dat zou hem bruikbaar maken voor elektro-auto’s.
Het is wel zo dat er nu pas een enkele cel is, die 1,4 V levert. Volgend jaar hoopt men een accu uit meerdere cellen klaar te hebben.
Wordt die bruikbaar voor toepassing in elektro-auto's?
Het idee van een redox-flow-accu lijkt wat op een brandstofcel. Er gaan twee stoffen in, die in de accu gescheiden blijven door een membraan dat protonen doorlaat. Deze positief geladen deeltjes stromen in de accu van de ene naar de andere stof, terwijl negatief geladen elektronen (stroom) tussen de aansluitpolen lopen.
In de redox-flow-accu worden twee vloeistoffen toegevoerd die protonen en elektronen kunnen uitwisselen. Als basis voor die vloeistoffen dienen metalen. Een oplossing van vanadiumverbindingen in zwavelzuur schijnt goed te werken. Vanadium wordt ook gebruikt in gereedschapstaal.
Als die vloeistoffen hun positieve en negatieve deeltjes hebben uitgewisseld zijn ze uitgewerkt. Ze moeten dan uit de accu afgevoerd worden. Het proces is omkeerbaar, als je de stoffen andersom door de accu pompt kun je er stroom op zetten, en krijg je vloeistoffen die weer ontladen kunnen worden.
Vandaar het begrip ‘flow’. Om grote hoeveelheden stroom tijdelijk op te slaan wordt de redox-accu aangesloten op aan- en afvoertanks. Er is dan een stroom van actieve stoffen door de accu.
Stroom uit de pomp
Kijk, dat is interessant voor elektrische auto’s. Als je de accu’s hebt leeggereden kun je aan de pomp oude vloeistoffen afvoeren en nieuwe tanken. Met een paar minuten zijn je accu’s weer fris, het tankstation laat de achtergelaten vloeistoffen opnieuw gebruiksklaar maken. Dat is heel wat handiger dan acht uur aan het stopcontact moeten hangen.
Natuurlijk is het allemaal niet zo simpel. Redox-accu’s konden eerst minder energie opslaan dan loodaccu’s, uitgedrukt in wattuur per kilogram. Al was een voordeel wel dat ze tien keer zo lang meegaan als loodaccu’s. Verbeterde versies halen nu wel ongeveer de energiedichtheid van loodaccu’s.
Met zo’n soort redox-accu wordt nu een modelauto gedemonstreerd, om te laten zien dat een mobiele toepassing mogelijk is. Maar er is in Duitsland nu ook een redox-cel uitgevonden met vier- tot vijfmaal zo grote energiedichtheid. Daarmee komt hij aardig in de buurt van wat een Li-ion-accu kan, en dat zou hem bruikbaar maken voor elektro-auto’s.
Het is wel zo dat er nu pas een enkele cel is, die 1,4 V levert. Volgend jaar hoopt men een accu uit meerdere cellen klaar te hebben.
bron: www.amt.nl & www.rc-junkies.com